Mijn dochter van 5 komt deze week thuis van school. Zoals altijd heeft ze een hele stapel knutsels, kleurplaten en tekeningen bij zich. Ze vraagt aan me of ik ze bekeken had? ‘Ja, natuurlijk meisje. Je hebt weer heel erg je best gedaan zag ik.’ ‘Heb je ook de achterkant gezien?’ Ik kijk haar verbaasd aan. ‘De achterkant? Nee, heb je daar ook iets op gemaakt?’ ‘Ja, dat moest van de juf.’ verzekert ze me. ‘Oh, en waarom dan?’ ‘Nou, de juf vond dat ik gekrast had. En toen moest ik het opnieuw doen. Dus heb ik een nieuwe gemaakt.’ Ik vraag haar wat ze daarvan vond. ‘Ja’ zegt ze ‘ik heb wel gekrast, maar mama dat is kunst. Dat is toch mooi?’
Ik heb met verwondering aan dit gesprek zitten terugdenken. Blijkbaar heb ik een dochter die er niets om geeft ‘binnen de lijntjes’ te kleuren. Maar is dat zo erg? Moeten we allemaal hetzelfde kunnen, leren of doen? Of mogen we ieder onze eigen kwaliteiten ontdekken en ontwikkelen? Ieder kind ontwikkelt zich ten slotte op zijn/haar eigen tempo. Dit merk je al van kleins af aan: het ene kind is snel zindelijk, terwijl het andere langer een luier draagt. En de ene loopt al na een jaar, terwijl de ander liever nog even geniet van het gedragen worden. Dat is biologisch zo bepaald. In de natuur komen toch ook niet alle bloemen op dezelfde dag uit 🤷🏼♀️
Als ouder is dit niet altijd zo vanzelfsprekend. Ouders vergelijken zichzelf en de ontwikkeling van hun kinderen met die van hun vrienden, buren, kinderen uit de straat, etc. Wanneer zij verschillen zien, kan het zijn dat zij gaan twijfelen aan zichzelf. En de verschillen lijken veel eerder op te vallen met de toename van socials. Wanneer deze ouders bij mij komen met hun vraag, starten we met kijken naar HUN kind. Hoe zit het in zijn vel? Wat kan het al goed? Wat maakt dat ouders denken of wensen dat het meer zou moeten kunnen? En hoe ziet hun kind dit? Ook voor de leerkracht in de klas vraagt het extra energie, het stellen van vragen en bij elk individueel kind blijven onderzoeken waar hun talenten en interesses liggen. Maar man, wat krijg je daar dan weer mooie mensen van!
Ik heb zelf ook vanaf groep 2 geweigerd ‘binnen de lijntjes’ te blijven. Heeft het me dat gemakkelijker gemaakt? Nee, absoluut niet! Kan ik daarom nu werken op de manier dat ik werk? Ja, zeker weten. Wat mij betreft mag mijn dochter lekker zo af en toe eens buiten de lijntjes kleuren en ontdekken wat zij mooi en leuk vind. Want volgens mij heeft ze de opdracht: ‘maak een zo mooi mogelijke taart’, prima begrepen 😉✨