Zomer is voorbij

kimberly-farmer-lUaaKCUANVI-unsplash

In delen van Nederland zijn de scholen al van start gegaan. In het zuiden starten onze kinderen volgende week weer. Tuincentra maken zich op voor de kerstshows. De wintercollectie verschijnt in de winkelstraat. Je kunt eindelijk een ‘Pumpkin spice latte’ bestellen in je favo koffiebar. En ik durf te wedden dat een enkeling van jullie al kruidnoten heeft gespot. We naderen het einde van de zomer. Het was een zomer die aanvoelde als die van het langste jaar van ons leven. Waarin we reikhalzend hebben uitgekeken naar het einde van een lange periode, die nu eindelijk in zicht lijkt.

Maar het begin van een nieuw seizoen voelt niet voor iedereen zoals zij hoopten dat het zou voelen. Waar de ene ouder moeiteloos teruggrijpt naar de ‘normale’ gang van zaken, worstelt de ander met het terugvinden van de structuur. Het ene kind zal geen probleem ervaren met het schakelen van vakantie naar school, want ‘JEEJJJ, we kunnen weer sporten en afspreken!’. Terwijl een ander kind er misschien enorm tegenop ziet. Omdat het zo gewend is geraakt aan het feit dat je met je hele gezin bijeen bent en dat zoveel rust bracht. Omdat het steeds van slag raakt wanneer de regels en de structuur gewijzigd worden en je samen maar niet het meest passende ritme weet te vinden. Of omdat je kind opziet tegen terug naar school gaan, want ‘Wat zullen ze dit jaar van mij vinden?’, ‘Hoor ik er wel bij?’, ‘Wat als ik het niet kan of snap?’

Die ongrijpbare terugkeer naar de normale gang van zaken voelt niet meer binnen handbereik. De wonden van het afgelopen jaar zijn niet geheeld, en er ontstaan zo nu en dan nieuwe. Weet dat opvoeden geen vanzelfsprekendheid is en dat je soms met een S.I.M.P.E.L. duwtje in de rug weer op de goede weg raakt. En als je wil, help ik je daarbij.

Sharing is caring