Stop de tijd

Horloge

‘Kleine kinderen zijn groot voor je het weet.’ Ooit dacht ik dat dit cliché mij niet zou overkomen. Ik zou veel thuis zijn, knuffelen, aandacht hebben en er ‘zijn’ voor mijn kinderen. Super naïef natuurlijk, want het blijkt helaas toch ook waarheid. In de hectiek van groot groeien, opvoeden, werken, onderhouden van vriendschappen en relatie is het lastig verbinding met iedereen te blijven houden. De toename van schermen en ontwikkelingen waardoor we verder van huis werken en verder van onze familie wonen versterken dit op hun beurt weer. Het is een continu proces van even ‘losraken’ en weer ‘verbinding herstellen’.

De komende twee weken heb ik vakantie en besluiten we als gezin af te schalen in Zweden. Een grotendeels schermvrije vakantie dicht bij de natuur. Om te onderzoeken wie we ook alweer zijn als gezin. Elkaar te herontdekken en te voelen en ervaren hoe het echt is wanneer we verbinden met elkaar. Ik kijk er enorm naar uit. Mijn kinderen ook, want mijn oudste zei tegen me: ‘Mam, je laat je werktelefoon thuis hè?’

En vandaag, precies op het moment dat ik buiten stapte na mijn laatste afspraak, is mijn horloge stil blijven staan. Alsof het zo heeft moeten zijn. De komende twee weken blijft het even vrijdag 5 voor half 1 en heb ik geen haast meer. Ik wens jullie allen heel fijne feestdagen met degenen die je liefhebt en graag ziet. Dat het licht en de warmte jullie mag verbinden.

Sharing is caring